Mensen rouwen wanneer een dierbare van hen overlijdt. Dit kan zijn als gevolg van ouderdom, ziekte, een ongeluk of ramp. Maar iemand kan ook rouwen door echtscheiding (van eigen partner of van de ouders), door liefdesverdriet of door verloren levenskracht van een dierbare. Ook het verwerken van een bedreigende ziekte brengt rouw met zich mee. Of het verliezen van een dierbare die langzaam van je wegglijdt in dementie.
Samen met mijn man Edward maak ik fotografische kunst om dit verlies een plek te geven. Ik beschouw mijn uitvaartfotografie en herinneringsreportages als heel troostend. Kunst kan echter op een nog veel dieper niveau raken en helen.
Het verhaal van de drie bomen
Gisteren was ik in het bos.
Op zoek naar drie bomen, drie bomen die ik gekend had.
Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
Drie bomen die daar alle drie op een andere manier mee omgegaan waren.
Gisteren.
Vandaag heb ik ze gevonden.
De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde te groeien: “Dat kan ik niet want ik mis een tak.”
De tweede boom was geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten.
De derde boom was ook geschrokken van de pijn.
Had gerouwd om het verlies.
En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde te groeien had hij gezegd: “Dit jaar niet”.
Maar de zon kwam het jaar daarop terug.
Nu zei de boom: “Ja zon, verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen. Ziet u mijn wond heeft warmte nodig, opdat hij weet dat hij erbij hoort.”
En het derde jaar dat de zon terugkwam sprak de boom: “Ja zon, laat mij groeien want er is nog zoveel te groeien.”
Na wat zoeken vond ik de drie bomen, of eigenlijk twee.
De eerste boom was klein gebleven.
De plaats van de wond was duidelijk te zien, het was het hoogste punt van de boom.
De tweede boom was geen boom meer. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
De plek van de wond moest ik zoeken. Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
De derde boom was het moeilijkst te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk was geworden.
Maar gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht stond.
– Evert Landwaard
“Ik vond het erg waardevol dat je er was op de begrafenis van mijn vader. Het maakte dat ik niet alles zelf hoefde te onthouden en gewoon in het moment kon zijn en op de allerbeste manier afscheid kon nemen van mijn vader.
Het zijn mooie foto’s geworden van een heel bijzonder afscheid. Zeker de eerste maanden na de begrafenis heeft het mij erg geholpen met de rouwverwerking en voor nu is het gewoon heel erg fijn dat het in mijn kast staat en dan pak ik het er af en toe bij.”
Annelies
Mijn werkwijze is respectvol, vriendelijk en klantgericht.
Alle foto’s op deze site zijn geplaatst met toestemming van de betrokkenen.
